مدیر سایتمجمع عمومی شرکت سهامی، عالی‌ترین رکن شرکت محسوب می‌شود. این مجمع، گردهمایی سهامداران و اعضای هیئت مدیره شرکت است که به منظور تصمیم‌گیری درباره مسائل مهم شرکت برگزار می‌شود. طبق قانون، این مجامع باید حداقل یک بار در سال و یا بر اساس آنچه در اساسنامه شرکت سهامی پیش‌بینی شده است، تشکیل شوند.
این مجامع، توسط سهامداران، مدیران و یا بازرسان شرکت دعوت می‌شوند. قبل از برگزاری آن‌ها، موظف هستند زمان، مکان و ضوابط مجمع را به طور دقیق به اطلاع کلیه سهامداران برسانند. این امر به منظور فراهم آوردن زمینه حضور و مشارکت حداکثری سهامداران در تصمیم‌گیری‌های مهم شرکت است.
اگر در تشکیل این مجامع، فرایند شکلی آن‌ها که همان نحوه دعوت از سهامداران و یا ذی‌نفعان مصرح در اساسنامه است، رعایت نشود، تصمیمات آن‌ها تنها زمانی دارای اعتبار است که همه سهامداران در آن حضور داشته باشند. به عبارت دیگر، در صورتی که سهامداران به طور رسمی و قانونی دعوت نشده باشند، تصمیمات مجمع عمومی فاقد اعتبار است، مگر آنکه همه سهامداران در آن حضور داشته باشند.
این مسئله در اصطلاح حقوقی به “دعوت از سهامداران” اشاره دارد که یک جنبه شکلی و روال‌مند است و نه یک جنبه موضوعی. به این معنا که رعایت روال‌های قانونی و اساسنامه‌ای برای دعوت از سهامداران، الزامی است و تنها در صورتی که این روال‌ها رعایت شده باشد، تصمیمات مجمع عمومی دارای اعتبار هستند.
حال به طور مشروح‌تر به بررسی این موضوع می‌پردازیم:
مجمع عمومی شرکت سهامی، به عنوان عالی‌ترین رکن شرکت، وظایف و اختیارات مهمی را بر عهده دارد. این وظایف و اختیارات شامل انتخاب و عزل اعضای هیئت مدیره، تصویب صورت‌های مالی و تقسیم سود، تغییر اساسنامه و افزایش یا کاهش سرمایه شرکت می‌باشد. با توجه به اهمیت تصمیمات این مجمع، قانونگذار برای برگزاری آن ضوابط و شرایطی را در نظر گرفته است.
یکی از این ضوابط، نحوه دعوت از سهامداران برای حضور در مجمع عمومی است. طبق قانون و اساسنامه‌های شرکت‌ها، مجامع عمومی باید به طور رسمی و با رعایت تشریفات قانونی دعوت شوند. این تشریفات شامل انتشار آگهی دعوت در روزنامه‌های کثیرالانتشار، ارسال دعوت‌نامه به صورت مکتوب یا الکترونیکی برای سهامداران و درج زمان، مکان و دستور جلسه مجمع می‌باشد.
در صورتی که این تشریفات رعایت نشود و سهامداران به طور رسمی دعوت نشده باشند، تصمیمات مجمع عمومی فاقد اعتبار خواهند بود. این موضوع در اصطلاح حقوقی به “دعوت از سهامداران” اشاره دارد که یک جنبه شکلی و روال‌مند است و نه یک جنبه موضوعی. به عبارت دیگر، لزوم رعایت روال‌های قانونی و اساسنامه‌ای برای دعوت از سهامداران، الزامی است و تنها در صورتی که این روال‌ها رعایت شده باشد، تصمیمات مجمع عمومی دارای اعتبار هستند.
این امر به این دلیل است که مجمع عمومی، به عنوان عالی‌ترین مرجع تصمیم‌گیری در شرکت، باید به نحوی برگزار شود که همه سهامداران اطلاع پیدا کرده و امکان حضور و مشارکت در آن را داشته باشند. این موضوع علاوه بر ضرورت رعایت حقوق سهامداران، به منظور حفظ اصل برابری و عدالت میان آن‌ها نیز اهمیت دارد.
تنها در صورتی که همه سهامداران در مجمع عمومی حضور داشته باشند، می‌توان گفت که این اصل رعایت شده است. در این حالت، حتی اگر تشریفات قانونی دعوت از سهامداران رعایت نشده باشد، تصمیمات مجمع عمومی دارای اعتبار خواهند بود. این به آن معناست که در صورت حضور همه سهامداران، اصل رعایت حقوق و برابری آن‌ها محقق شده و اعتبار تصمیمات صادره نیز تأمین می‌شود.
در مقابل، در صورتی که همه سهامداران در مجمع حضور نداشته باشند و تشریفات قانونی دعوت از آن‌ها نیز رعایت نشده باشد، تصمیمات مجمع فاقد اعتبار خواهند بود. زیرا در این حالت، امکان مشارکت همه سهامداران و رعایت اصل برابری میان آن‌ها محقق نشده است.
در مجموع، می‌توان گفت که رعایت تشریفات قانونی دعوت از سهامداران برای تشکیل مجمع عمومی، امری الزامی است و تصمیمات این مجمع در صورت عدم رعایت این تشریفات، فاقد اعتبار خواهند بود، مگر آنکه همه سهامداران در آن حضور داشته باشند. این موضوع به منظور حفظ حقوق و برابری سهامداران و تقویت سازوکار‌های مشارکت آن‌ها در تصمیم‌گیری‌های مهم شرکت اهمیت دارد.
